ای دلم زهر جدایی را بخور

                                     چوب عمری بی وفایی را بخور

                      ای دلم دیدی که ماتت کرد و رفت

                                          خنده ای بر خاطراتت کرد و رفت

                           من که گفتم این بهار افسردنی است

                                               من که گفتم این پرستو رفتنی است

                                آه عجب کاری بدستم داد دل

                                                    هم شکست و هم شکستم داد دل

با پول میشود:
خانه خرید ولی آشیانه نه‘
رختخواب خرید ولی خواب نه‘
ساعت خرید ولی زمان نه‘
مقام خرید ولی احترام نه‘
کتاب خرید ولی دانش نه‘
دارو خرید ولی سلامتی نه‘
و بالاخره:
میتوان قلب خرید ولی عشق نه.....

حالا که بخاطر پول خیانت کردی به عشق من ، همه پول های دنیا مال تو

                             من همون جزیره بودم ، خاکی و صمیمی و گرم ،

               واسه عشق بازی موجها ، قامتم یه بستر نرم ...

                             یه عزیز دردونه بودم ، پیشه چشم خیسه موجها ،

               یه نگین سبز خالص ، توی انگشتر دریا ...

                             تا که یک روز تو رسیدی ، توی قلبم پا گذاشتی...!!!

               غصه های عاشقی رو ، تو وجودم جا گذاشتی...

                             زیر رگبار نگاهت ، دلم انگار زیرو رو شد ،

               برای داشتن عشقت ، همه جونم آرزو شد...

                             تا نفس کشیدی انگار ، نفسم برید تو سینه ،

               ابر و باد و دریا گفتن ، حس عاشقی همینه...

                             اومدی تو سرنوشتم ، بی بهونه پا گذاشتی ،

               اما تا قایقی اومد ، از منو دلم گذشتی؟؟؟

                             رفتی با قایق عشقت ، سوی روشنی فردا ،

               منو دل اما نشستیم ، چشم به راهت لب دریا...

                             دیگه رو خاک وجودم ، نه گلی هست نه درختی ،

               لحظه های بی تو بودن ، می گذره اما به سختی...

                             دل تنها و غریبم ، داره این گوشه میمیره ،

               ولی حتی وقت مردن ، باز سراغتو میگیره.....

                             میرسه روزی که دیگه ، قعر دریا میشه خونم ،

               اما تو دریای عشقت ، باز یه گوشه ای می مونم...

                             من همون جزیره بودم ، خاکی و صمیمی و گرم ،

               واسه عشق بازی موجها ، قامتم یه بستر نرم ...

                             یه عزیز دردونه بودم ، پیشه چشم خیسه موجها ،

               یه نگین سبز خالص ، توی انگشتر دریا ...

خیلی دیر شد خودم هم نفهمیدم...!!
هنوزم گرم زمستانم !!!
و دستهایم بوی برفی که نبارید میدهد
نکند بهار دروغ بزرگ زمین است به زمان و به ما
چقدر خوش باورم ....
تمام این بغض فریاد نبودن توست که بی صدا مانده و
گلویم را می فشارد....
راستی....
فردا را به حراج میگذارم
برای امروزم
از بس به گذشته بها دادم....

عشق تنها یک قصه است

در سطر اول آن، تو از راه می‌رسی و خاک بوی باران می‌گیرد

در سطر دوم، آفتاب می‌شود و تو از درخت سبز سیب سرخ می‌چینی

در سطر سوم، زمین می‌چرخد و مهتاب با رگبار هزار ستاره می‌بارد

در سطر چهارم، تو دست‌‌هایت را به سوی مغرب دراز می‌کنی

در سطر پنجم، همه چیز از یاد می‌رود و من به نقطه‌ی پایان قصه خیره ‌می‌مانم

و عشق آغاز می شود...

          نسیم مادرانه ، صورتم را نوازش می کند .

          سرم را بالا می گیرم .

          تک ستاره ای در میان انبوهی از سیاهی به من چشمک میزند .

          ناگهان حسی درونم شعله ور می شود .

          سرم را پایین می اندازم و شرمین به زمین چشم میدوزم .

          ولی انگار دلم بی تاب است ، بی تاب یک نگاه !

          سرم را باری دیگر به سوی آسمان می گیرم

          و ستاره باز هم مشتاقانه به من چشمک میزند .

          اینبار ستاره های دیگری هم به من چشمک می زنند ،

          اما چشم دلم تنها ستاره ی خود را می بیند.

دلنوشته ای از خودم تقدیم به شما

من اهل دلم

دلکم همین نزدیکی هاست

جای خوبیست

با صفاست

دنج و خلوت

اما

راهش را گم کرده ام

انگار یکی تابلو های شهر دل را عوض کرده

نکند دل را دزدیده باشند!!! 

اینم از خودمه امیدوارم خوشتون بیاد

سونامی ژاپن که آمد

همه جا خبر آن بود

اما کسی

از سونامی دلم حرفی نزد

آن هنگام که چشمان تورا دیدم

دلم ویرانه شد

حتی صلیب سرخ هم کاری نکرد

حجم فاجعه بسیار عمیق بود!!!